Χαβάη, Σευχέλλες, Ταϊλάνδη...

Δεν συνηθίζω να γράφω για κάποιον καλλιτέχνη και την δουλειά του, μιας και σε αυτό το θέμα υπάρχει τόσο έντονο το υποκειμενικό στοιχείο που δεν αξίζει να διαφωνεί κανείς με τους φίλους του για ένα τραγούδι, για ένα δίσκο, για μία διασκευή, για ένα στίχο...Θεωρώ επίσης την κριτική (ταινιών, μουσικής, ζωγραφικής, θεάτρου,έργων τέχνης...) ως μία ύψιστη μαλακία της κοινωνίας που ζούμε...Αν δεν σου αρέσει κάτι, μην το ακούς, μην το βλέπεις και τελειώνει εκεί το θέμα. Ίσως να θεωρήσετε ανισσόροπη την εισαγωγή, πιστεύω να καταλάβετε στην συνέχεια τι εννοώ.

Χθες ανακάλυψα στο ράδιο, γυρνώντας από την ταβέρνα του Τσίγκα, ότι υπάρχει ένα τραγούδι που τραγουδάει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, με τον τίτλο 'Πάμε Χαβάη - It's a pity'. Στο πρώτο άκουσμα (που είναι το πιο σημαντικό) το κομμάτι μου άρεσε και δεν έχω αλλάξει γνώμη, παρόλο που η Πρωτοψάλτη δεν μου αρέσει ιδιαίτερα. Από ότι διάβασα, το τραγούδι βγήκε πριν τις γιορτές, εγώ το άκουσα αρχές Φεβρουαρίου (στην κοσμάρα μου ως συνήθως...). Είναι γραμμένο από μία νεαρή κοπέλα στα 20+, από την οποία το ζήτησε η Πρωτοψάλτη και το έβαλε στον τελευταίο δίσκο της.

Αν διαβάσετε διάφορα blogs ή σχόλια στο youtube, το πιο σίγουρο είναι ότι μάλλον θα φρικάρετε...Άλλοι εκθειάζουν το κομμάτι, άλλοι το θάβουν, οι περισσότεροι απλά διαλέγουν μία πλευρά και δεν επιδεικνύουν ούτε το στοιχειώδες επίπεδο σεβασμού. Τους πειράζει το πάντρεμα της reggae με την φωνή της Πρωτοψάλτη, τους πειράζει ο στίχος, τους πειράζει που δεν κυκλοφόρησε το κομμάτι απο την dogmother (την κοπέλα που το διασκεύασε).

Το τραγούδι δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας απο στιχουργική άποψη, αλλά όπως λένε, μου έκανε 'κλικ' για τον απλό λόγο ότι όταν η κοπέλα έγραψε τον Ελληνικό στίχο, δεν ακολούθησε την μιζέρια του Νεοέλληνα στιχουργού που θέλει να βγάλει σουξεδάκια της στιγμής. Απο το να μιλάει για τον/την γκόμενα που χάθηκε, για μπάφους, για αλκοόλ, λεφτά και γκόμενες και γενικά να είναι πνιγμένο στο 'κλάμα' και την απαισιοδοξία, χίλιες φορές να είναι reggae και να μιλάει για την Χαβάη...

Μπορεί να είναι απλό το τραγούδι, αλλά πότε στην ζωή σταμάτησαν τα απλά πράγματα να είναι όμορφα?? Ο μέσος Έλληνας δεν κουνάει τον κώλο του να πάει μέχρι το περίπτερο, η Χαβάη μας πείραξε? Όποιος έχει σπουδάσει σε Ελληνικό Ανώτατο ή μη Ίδρυμα, μπορεί εύκολα να καταλάβει τι εννοώ για την μούχλα και την σαπίλα του Νεοέλληνα (βλ. επίσης την επιτυχία που είχε το αντίστοιχο reggae κομμάτι των Locomondo 'Πίνω μπάφους και παίζω Pro').

Όσο για το πρωτότυπο τραγούδι, το 'It's a pity' της 'Tanya Stephens' μπορεί να είναι καλύτερα ενορχηστρωμένο, αλλά το θέμα του τραγουδιού συγκαταλέγεται και αυτό στα ελαφρά..

Έαν θέλετε να ακούσετε τα τραγούδια, θα τα βρείτε εύκολα στο youtube. Μέχρι τότε, ξεκολλάτε...

...goodnight and cu soon